Ik heb mijn knop voor de 'automatische piloot' de laatste tijd heel goed kunnen vinden. Je zet dit knopje om/aan en je hoeft er een stuk minder bij na te denken.
Als ik achter mn laptopje zit, kan ik dan ook heel goed mijn automatische piloot aanzetten als ik wil schrijven. Ik open deze blog of gewoon een Word-bestandje en dan vinden mn letters zonder pardon alle letters en staat er zomaar iets op papier. De afgelopen tijd kon ik niet meer zo goed schrijven, maar dat wijt ik aan het feit dat ik alles trouw in mn Moleskine boekje wou schrijven. Probleem: bij elke zin die ik schreef dacht ik enorm veel na. Die is dus even weggestopt en lang leve mn laptop.
Maar in het leven heeft ie de afgelopen jaren zo ongeveer constant aangestaan. Hierdoor is deze functie in mij totaal vermoeid geraakt. Ik heb hem met moeite eraf kunnen halen, hij was een tijdje vast geroest. Nu weigert hij ook alleen maar. Als ik niet wil, wil ik niet.
Het probleem van zo'n automatische piloot is dat je niet stilstaat, niet geniet en niet nadenkt over de dingen die je doet en die je meemaakt. Terwijl dat de reden zou moeten zijn om het leven mooi te vinden of in ieder geval mooier te maken.
Op z'n tijd heb ik hem weer even aan staan. Het is makkelijk. Zolang ik hem af en toe niet vergeet uit te zetten wanneer de aan-functie helemaal niet zo nodig is.
Heb jij je automatische piloot aan of uit staan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten